Sardyńskie pardulas na Wielkanoc
Karolina WiercigrochRęcznie lepione paczuszki z kruchego ciasta otulają pachnące szafranem i cytryną nadzienie z ricotty. Na Sardynii słodkie pardulas tradycyjnie wypiekano w okresie świąt wielkanocnych, kiedy rozpoczynał się wiosenny sezon na świeżą owczą ricottę. Talerz wypełniony ciasteczkami oferowano wpadającym w świąteczne odwiedziny przyjaciołom i rodzinie. Dzisiaj pardulas są popularne przez cały rok, ale w Wielkanoc nie może zabraknąć ich na sardyńskich stołach.
Z wykształcenia dziennikarka i italianistka. Zawodowo zajmuje się fotografią i stylizacją kulinarną oraz tworzeniem przepisów, a jej największą pasją jest opowiadanie kulinarnych historii. Prowadzi bloga kulinarno-podróżniczego Dine&Dash (dine-dash.com). Lubi się przeprowadzać; obecnie mieszka i pracuje w Londynie.
Sardynia słynie z ciastek. Dolci sardi, czyli sardyńskie słodycze, pojawiają się w rozmaitych kształtach i smakach w różnych częściach wyspy. Słodkie przepisy przekazywane są z pokolenia na pokolenie w cichych wioskach malowniczo położonych wśród wzgórz Barbagii i w tradycyjnych cukierniach na ulicach Cagliari. Gueffus, kuleczki z mielonych migdałów, cukru i skórki pomarańczy obtacza się w cukrze pudrze i zawija w kolorowe papierki. Oblane gęstym lukrem i ozdobione kolorową posypką papassinas pachną korzennymi przyprawami, cytrusami, migdałami i miodem. Ciambelline to proste, kruche ciasteczka z cytrusami i wanilią, bianchini — górzyste bezy z migdałami i skórką cytryny, a leciutkie seadas wypełnione są słonym serem pecorino i zatopione w ciepłym miodzie. W czasie karnawału Sardyńczycy zajadają się malutkimi, puszystymi pączkami (zeppole), na wesela zamawiają pieczołowicie zdobione coricheddos w kształcie serca. Słodycze towarzyszą Sardyńczykom podaczas najważniejszych świąt i uroczystości.
Wielkanocne ciasteczka z ricottą występują pod różnymi nazwami. Na południu wyspy znajdziemy je pod nazwą pardulas, na północy znane są jako casatinas lub casadinas. Włosi z kontynentu nazywają je formaggelle sarde, czyli “sardyńskie ciasteczka serowe”. W niektórych częściach Sardynii do nadzienia dodaje się rodzynki, inni posypują je przed podaniem kolorowymi cukiereczkami lub cukrem pudrem albo polewają miodem. W tradycyjnym przepisie do ciasta dodaje się smalec, kiedyś dużo bardziej popularny na Sardynii niż masło, bo łatwiejszy do przechowywania w gorącym klimacie. Smalec możemy zastąpić masłem, a jeśli nie mamy dostępu do owczej ricotty, możemy użyć krowiej. Ciasteczka będą miały wtedy bardziej delikatny smak.
Przepis: Sardyńskie pardulas
Ciasto:
250 g mąki pszennej
50 g miękkiego masła
70 ml ciepłej wody
Nadzienie:
500 g owczej ricotty
50 g cukru
2 jajka
skórka starta z jednej cytryny
szczypta mielonego szafranu
szczypta soli
2 łyżki cukru pudru do posypania
Masło kroimy na małe kawałki.
Zagniatamy ciasto z mąki, masła i wody.
W razie potrzeby dosypujemy nieco więcej mąki lub wody — ciasto powinno być miękkie i gładkie. Ugniatamy przez 3-4 minuty, przykrywamy mokrą ściereczką i odstawiamy na pół godziny.
W dużej misce mieszamy ricottę z cukrem, jajkami, skórką z cytryny, szafranem i solą. Odstawiamy do lodówki.
Rozgrzewamy piekarnik do 180 stopni.
Podsypujemy stolnicę mąką i rozwałkowujemy ciasto.
Za pomocą foremki lub szklanki wycinamy okrągłe ciasteczka o średnicy około 8-10 centymetrów.
Na środku każdego okręgu rozsmarowujemy czubatą łyżkę nadzienia, zostawiając 1-2 centymetry wokół. Formujemy koszyczki, przyciskając do siebie brzegi ciasta.
Gotowe pardulas układamy na blasze wyłożonej papierem do pieczenia.
Pieczemy przez około 30 minut, studzimy.
Posypujemy cukrem pudrem.
