aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

Magazyn śródziemnomorski Julii Wollner

O nas
Sklep
Współpraca
FAQ

aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

chrześcijaństwo

kultura

Klauzula milczenia: od pustyni do klasztoru

Izabela Frankowska

kultura

O nieżydowskich matkach żydowskich dzieci

Julia Wollner

Chcesz porozmawiać?

Napisz do nas! Nasz adres to
info@lente-magazyn.com

Archiwum
Sklep
O nas
Płatności i dostawa
Regulamin
Polityka prywatności

ⓒ LENTE 2016 – 2020
| Design & development: tausendsassa
ⓒ LENTEUP 2020 –
| Development: ekaram

lente_by_julia_wollner

Światowy Dzień Makaronu 🇮🇹 Pasta w liczbac

Światowy Dzień Makaronu 🇮🇹 Pasta w liczbach🍝
⚓
Przeciętny Włoch spożywa 23 kg pasty rocznie.
⚓
Na drugim i trzecim miejscu wśród krajów śródziemnomorskich kochających makaron plasują się Tunezja (17 kg rocznie) i Grecja (12.2 kg rocznie).
⚓
W ostatnim dziesięcioleciu światowe spożycie makaronu podwoiło się.
⚓
62% włoskiego makaronu przeznaczone jest na eksport.
⚓
Na półkach włoskich supermarketów znaleźć można ponad 300 rodzajów pasty.
⚓
Według sondażu Doxa-Unione Italiana Food, Włosi najbardziej lubią makaron krótki i prążkowany (pasta rigata), jednak absolutnym faworytem pozostają długie i gładkie spaghetti. Po nich, na makaronowym podium, znajdziemy penne rigate i fusilli; następnie rigatoni, farfalle, linguine, lumachine, bucatini, mezze maniche i lasagne.
⚓
Podczas pandemii koronawirusa ponad 41% włoskich rodzin wróciło do samodzielnej produkcji ciasta na makaron we własnej kuchni.
⚓
Według ankiety w naszych fejsbukowych i instagramowych relacjach, 61% czytelników Lente najbardziej lubi makaron długi. 63% preferuje pastę jajeczną. 71% woli sosy lekkie, bez śmietany (dane z godz. 20:00).

🇮🇱 Izraela uczę się nieustannie od 2007 ro

🇮🇱 Izraela uczę się nieustannie od 2007 roku. Wtedy odwiedziłam ten kraj po raz pierwszy (na wakacjach z rodzicami); miesiąc po powrocie, już w Warszawie, poznałam mojego przyszłego męża, urodzonego w Jerozolimie. Minęło 14 lat, a ja nadal więcej nie wiem, niż wiem, co nie oznacza, że nie poczyniłam pewnych obserwacji, refleksji, nie wyciągnęłam pewnych wniosków. 😉Piszę o nich teraz w artykule „Nie ma czasu do stracenia”, który znajdziecie na stronie magazynu „Zwierciadło” (link w bio).
⚓️
Jakie pierwsze wrażenie robi Izrael? To miejsce szalenie intensywne, głośne, barwne, chaotyczne. Pełne życia jak żadne inne. Izraelczycy wydają się przede wszystkim niezwykle, wręcz szokująco, bezpośredni. Są sympatyczni, pomocni, ale też nieznośnie pewni siebie, stanowczy i uparci. Istnieje jednak wiele, wiele rzeczy, których możemy się od nich uczyć.
⚓️
O ile nie wszyscy musimy być przebojowi, nieustępliwi i bezkompromisowi, o tyle warto naśladować ich chociażby w przekonaniu, że czasu nie warto tracić na drobnostki. Zamiast tego naprawdę lepiej cieszyć się życiem! Jak? O tym przeczytacie w artykule.
⚓️
Na zdjęciu: ja z moją najmłodszą pół-izraelską córką Romą przy antycznym akwedukcie w Cezarei. Patrzymy, podziwiamy, chłoniemy. Uczymy się.

🌿🫒 Nad Morzem Śródziemnym dojrzewają już

🌿🫒 Nad Morzem Śródziemnym dojrzewają już oliwki, co miałam okazję zobaczyć na własne oczy. Zbiory zbliżają się wielkimi krokami!
⚓️
Czy wiesz, że największym producentem oliwy jest Hiszpania? Najwięcej spożywa się jej jednak w innym kraju, a mianowicie w Grecji. Średnie spożycie roczne wynosi tam aż 26 litrów na osobę!
⚓️
Jedno drzewo oliwne daje około 4 litrów oliwy rocznie, przez setki lat. Aby uzyskać 1 litr oliwek, potrzeba około 5 kilogramów owoców.
⚓️
Rzadko myślimy o tym w ten sposób, ale… oliwa to w zasadzie sok z oliwek.
⚓️
Oliwy nie należy oceniać po kolorze – nie jest on związany z jakością, a koneserzy akceptują cały wachlarz barw, od żółtej przez złocistą po ciemną zieleń.
⚓️
Najdroższa oliwa na świecie to Lambda produkowana przez firmę Speiron Co. Z Grecji. Dostępna jest w ograniczonej ilości; można ją kupić tylko w wybranych ekskluzywnych sklepach dla smakoszy i luksusowych hotelach. W Polsce 500 ml kosztuje około 285 PLN.
⚓️
Na zdjęciach: szumiące drzewo oliwne w Jerozolimie oraz ja w oliwkowej biżuterii dostępnej w sklepie Lente.

🇪🇸 Dobrze, że nastał weekend. 😉

🇪🇸 Dobrze, że nastał weekend. 😉

🇲🇦 Volubilis (arab. وليلي Walili) to st

🇲🇦 Volubilis (arab. وليلي Walili) to stanowisko archeologiczne w północnym Maroku, niedaleko miasta Meknes. Zachował się tu rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana – wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
⚓️
Podczas gdy Julia odwiedza rodzinę w Izraelu, a Renia podbija Neapol, Maroko podziwia Karolina Janowska, autorka zdjęcia.
Rozjechała nam się redakcja po świecie! 🙂 Spodziewajcie się wielu nowych, pasjonujących artykułów!
⚓️
Może macie jakieś sugestie, o czym powinnyśmy napisać jeszcze w tym roku?

Carpe diem, quam minimum credula postero.
⚓️
📸 Na zdjęciu: moja córka Tullia.

🇮🇹 🇪🇸 🇫🇷🇸🇮🇮🇱 🇹🇷🧑‍🍳👩‍🍳
Dziś Międzynarodowy Dzień Szefa Kuchni. Z tej okazji Natalia Mętrak-Ruda (@przeszloscodkuchni) przygotowała dla „Lente” ciekawy materiał: prezentację ośmiorga wybitnych śródziemnomorskich kucharzy i kucharek, którzy nie tylko tworzą kulinarne arcydzieła, ale i starają się, by świat stał się nieco lepszym miejscem. Link do artykułu znajdziecie w bio. Czytajcie ku pokrzepieniu serc i żołądków! ☺️
⚓️
Na zdjęciu: restauracja na Krecie. Oczywiście – pod drzewkiem oliwnym. 🫒🌿😍

A ja Śródziemnomorze najbardziej kocham za kontr

A ja Śródziemnomorze najbardziej kocham za kontrasty… ❤️⚓️

🏛 Wierzycie w moc imion? Jako filolożka, czyli

🏛 Wierzycie w moc imion? Jako filolożka, czyli kochająca słowo, uwielbiam zgłębiać ich znaczenie, etymologię i historię. Imiona moich córek niektórym mogą wydać się pretensjonalne i wydumane; wybrałam je jednak bardzo świadomie, przekopawszy się przez sporo książek i poświęciwszy sprawie niemało uwagi.
⚓️
Dziś 6. urodziny obchodzi moja średnia córeczka, Lia Aurelia. O historii tego pierwszego imienia napisałam tekst zaraz po jej przyjściu na świat; dziś link do niego wstawiam w opisie. Może zainspiruje Cię do zgłębienia historii własnego imienia? Zapraszam Cię do lektury, a przy okazji dziękuję za dobre życzenia dla mojej małej jubilatki. ☺️
⚓️
📸Na zdjęciu: Lia dwa lata temu podczas karnawału w Maladze, w sukience flamenco, które ma we krwi. 💃🏽

🇮🇱🇬🇷🇹🇷Wczorajsze wybory na Wasz

🇮🇱🇬🇷🇹🇷Wczorajsze wybory na Wasz ulubiony śródziemnomorski chleb wygrała bliskowschodnia pita! Przyznam, że nie był to mój kandydat (oddam duszę za toskański chleb bez soli oraz grecki z oliwkami), ale szanuję Waszą decyzję. 😉 Jest to wszak pieczywo najbliższe temu, które wiele tysięcy lat temu wynaleźli nasi śródziemnomorscy przodkowie.
⚓️
Słowo „pita” jest prawdopodobnie zapożyczeniem ze współczesnego języka greckiego (πίτα, píta). W grece starożytnej funkcjonował wyraz πικτή (piktḗ), czyli sfermentowane ciasto. Pochodzi od niego nie tylko „pita”, ale także łacińska „picta” i włoska „pizza”. Niektórzy badacze uważają jednak, że „pita” pochodzi od hebrajskiego פת‎ (patt), oznaczającego kawałek chleba.
⚓️
📸 Na zdjęciu: ja i moja wczorajsza pita w Izraelu; sabich w picie w barze @chikchakwarszawa na Hożej.

🇮🇱Dziś urodziny Ben Guriona! ⚓️ David

🇮🇱Dziś urodziny Ben Guriona!
⚓️
David Ben Gurion (1886–1973), urodzony w Płońsku jako Dawid Grün, był żydowskim i izraelskim politykiem, działaczem i przywódcą ruchu syjonistycznego, jednym z głównych założycieli państwa żydowskiego oraz jego pierwszym premierem. Nazywa się go „twórcą Izraela” i „ojcem narodu”. To on odczytał deklarację niepodległości 14 maja 1948 roku, a do niedawna był też najdłużej urzędującym premierem Izraela. Dziś rekord ten należy oczywiście do Benjamina Netanjahu.
⚓️
Nawet, jeśli człowiek nie interesuje się historią i polityką, w Izraelu spotka Ben Guriona wszędzie. Wizerunki tego pochodzącego z Polski działacza znaleźć można na telawiwskiej plaży (patrz pierwsze zdjęcie), na pocztówkach, breloczkach, w barach i kioskach (zdjęcie drugie i trzecie zrobiłam kiedyś w pawilonie z kawą przy muzeum w Jerozolimie). Jego imię nosi też międzynarodowe lotnisko pod Tel Awiwem.

🇮🇱 W Dzień Chleba przedstawiam Wam Abulafię – jeden z najbardziej znanych punktów gastronomicznych na mapie Tel Awiwu-Jaffo. Piekarnię tę, położoną w samym sercu starego miasta, otworzono w 1879 roku. Od tego czasu, 24 godziny na dobę (!) karmi ona miejscowych i przyjezdnych wypiekami z białej mąki – ciemnego chleba tu nie uświadczycie. Do moich ulubionych należą: sambusak z różnorodnymi nadzieniami, na przykład serem czy ziemniakami, precle z solą i sezamem, pita z zaatarem oraz wspaniałe desery z baklawą na czele.
⚓️
Abulafia to jednak nie tylko ciepłe pieczywo wprost z tradycyjnego ceglanego pieca; to także symbol pokojowego współistnienia różnych religii, tradycji i nacji. Piekarnię założyła arabska rodzina mieszkająca w Jaffie od początku XIX wieku. Znana jest z tego, że z szacunku dla Żydów zamyka interes w Jom Kippur i na Pesach; w wiosennym okresie świątecznym, od 1969 roku, serwuje też klientom macę. Pracownicy noszą tu koszulki z hasłami podkreślającymi przyjaźń między Arabami i Żydami (vide pan w zielonym t-shircie) oraz potępiającymi wojnę. Abulafia angażuje się też w działalność dobroczynną; jakiś czas temu szczodrze wsparła remont wiekowej synagogi w Jaffo. W ten sposób telawiwskie pieczywo powstaje w miejscu, które, jak ono, symbolizuje dobro, przyjaźń, gościnność i pokój. 🥨❤️

🇮🇹 Podczas gdy ja siedzę na kwarantannie w

🇮🇹 Podczas gdy ja siedzę na kwarantannie w Izraelu, Renia rozbija się po Neapolach! I bardzo dobrze – przesyła wspaniałe zdjęcia, zbiera inspiracje i chłonie śródziemnomorską atmosferę. Ci z Was, którzy nie wiedzą, jak bardzo niezwykłe jest to miasto, zajrzeć powinni do naszego dawnego zestawienia ciekawostek o Neapolu, spisanego przez @mroux.jpg (link w bio).
⚓️
Czy wiesz na przykład, że, podczas spaceru krętymi uliczkami starej części Neapolu, można stać się świadkiem dziwnego spektaklu? Oto z okien kamienicy, na sznurze, ktoś spuszcza koszyk, przechwytywany na dole przez urzędujących na parterze budynku sklepikarzy. Ten stary obyczaj nazywa się o’ panar i jest sprytną metodą załatwienia sprawunków stosowaną przez tych, którzy nie mogą bądź nie chcą wychodzić z domu. Koszyk, spuszczany z listą zakupów i drobnymi, jest zapełniany przez zaufanych sprzedawców i wciągany z powrotem na górę przez zadowolonego nabywcę. @mediteranistka chroń głowę przed słońcem i koszykami! 😜

🇮🇱 Jak już być może wiecie z relacji, sie

🇮🇱 Jak już być może wiecie z relacji, siedzę na tygodniowej kwarantannie w domu teściów w Izraelu. Kraj nadal nie otworzył się dla turystów; ja uzyskałam pozwolenie na wjazd jako żona Izraelczyka i matka Izraelek. Prawo jest jednak nieubłagane: 3 negatywne testy i pełne zaszczepienie nie załatwiają sprawy, jeśli od ostatniego zastrzyku minęło więcej niż pół roku. Siódmego dnia będę musiała poddać się jeszcze jednemu badaniu; zaraz potem mam nadzieję ruszyć na podbój Tel Awiwu! 😊 Na szczęście do tego bardzo wyczekiwanego momentu jest już bliżej niż dalej. Dobrego piątku! Shabat shalom! 😘
📸 Na zdjęciu: dekoracje przy ulicy Nahalat Binyamin w Tel Awiwie (2019).

🇬🇷🇮🇱🇮🇹🇪🇸Jeszcze do półno

🇬🇷🇮🇱🇮🇹🇪🇸Jeszcze do północy trwa nasz fejsbukowy konkurs, w którym wygrać można cztery cudeńka widoczne na zdjęciu: kreteńską oliwę z oliwek, bliskowschodni pierścionek z okiem proroka, neapolitański breloczek i piękny kubek Alhambra!
⚓️
Zapraszamy na nasz fanpage, gdzie wystarczy napisać, co najchętniej przywozisz ze śródziemnomorskich wakacji oraz czego śródziemnomorskiego najbardziej brakuje Ci w Polsce. Powodzenia!

🇮🇹 🇭🇷 Charakterystyczną cechę śród

🇮🇹 🇭🇷 Charakterystyczną cechę śródziemnomorskiej mody męskiej Włosi nazywają „la sprezzatura”. Słowo to używane było już w XVI wieku przez Baldassarego Castiglione, autora słynnego „Dworzanina”; oznacza coś między wykalkulowaną spontanicznością a wystudiowaną bylejakością. W ubiorze odnosi się do swego rodzaju artystycznego luzu, o którym przeczytacie teraz na stronie Lente (link w bio).
⚓️
Skoro mowa o męskim stroju, to warto wspomnieć o jednym z jego najważniejszych elementów: krawacie. Wyraz ten pochodzi od toponimu „Chorwacja”. Krawaty zawdzięczamy ponoć chorwackim kawalerzystom, którzy w XVII wieku,
w czasie wojny trzydziestoletniej, nosili przewiązane na szyi ozdobne chusty. W trudnych chwilach przypominały im one rodzinne strony i najbliższych.
⚓️
Na Instagramie debiutuje dziś mój śródziemnomorski teść, doktor medycyny, człowiek szalenie wyrafinowany i finezyjny, i jego krawat w… kurczaki. Za to zawiązany w pół-Windsor. 😂

🏛Antyczny Rzym zwykliśmy wyobrażać sobie jak

🏛Antyczny Rzym zwykliśmy wyobrażać sobie jako biało-złote miasto wyłożone lśniącym marmurem, po którym przechadzają się dostojni ludzie w togach. Trudno jest przestawić myślenie na właściwe tory i pogodzić z tym, że w rzeczywistości starożytność była kolorowa, rozkrzyczana, mocno aromatyczna (by nie powiedzieć: cuchnąca) i kipiąca emocjami. Dlatego odwiedzającym Wieczne Miasto, poza Koloseum czy Forum Romanum, polecam zawsze wizytę w Cinecittà, gdzie zobaczyć można scenografię stworzoną na potrzeby serialu „Rzym” HBO. Pomaga ona uświadomić sobie, jak dalecy od prawdy jesteśmy w swoich wyobrażeniach o codzienności w Imperium.
⚓️
Podobnie jest z językiem antycznych Rzymian. Ich dialogi nie zawsze pełne były oratorskich chwytów, a wypowiadane kwestie nie dotyczyły jedynie wzniosłych tematów. Bardzo ciekawie pisze o tym Małgorzata Członkowska-Naumiuk na lente-magazyn.com. W swoim tekście przedstawia wybrane elementy łaciny codziennej: wykrzykniki, partykuły, drobne przekleństwa. Przypomina, że lingua Latina to język jak każdy inny; język, w którym gadano, narzekano, wyznawano sobie miłość, plotkowano, żartowano, kłócono się i wyzywano. Może warto więc zmniejszyć ów dystans, z jakim tak wiele osób podchodzi do mowy Rzymian? Zapraszamy do lektury!
⚓️
📸Na zdjęciu: wspomniane dekoracje w Cinecittà.

🇮🇱 Historia pierwszych izraelskich znaczków

🇮🇱 Historia pierwszych izraelskich znaczków pocztowych to opowieść o zapale, nadziei i wytrwałej walce z przeciwnościami losu. Nie sądziłam, że może mnie zafascynować, a jednak! Koniecznie przeczytajcie artykuł Marcina Koźlińskiego na lente.magazyn.com!
⚓️
Czy wiesz, że dawni królowie żydowscy mieli zwyczaj trzymać u siebie oswojone gazele, których używali do wysyłania sobie wiadomości? Gazela urodzona w pałacu króla północnego państwa (Izraela) trafiała do pałacu króla państwa południowego (Judy). Gdy zaszła potrzeba, przywiązywano jej do rogów wiadomość i wypuszczano, a zwierzę biegiem wracało do miejsca swego urodzenia. Ze względu na ekskluzywność zwierzęcia, rozwiązanie to rezerwowano na najbardziej wyjątkowe okazje.
⚓️
Na zdjęciu: w 1918 roku kontrolę nad Palestyną, zrazu jako korpus ekspedycyjny, a później w ramach Mandatu Ligi Narodów, przejęli Brytyjczycy. Szybko zaczęli oni organizować systemy przesyłek po swojemu, dając tym samym początek poczcie Państwa Izrael, które, wraz z wycofaniem się Brytyjczyków w 1948 roku, przejęło istniejące struktury organizacyjne instytucji pocztowych. Izraelczycy odziedziczyli też gustowne czerwone skrzynki pocztowe, które służyły im jeszcze długo po usunięciu insygniów królewskich.
📸 Fot. Marcin Koźliński @kotydwaispolka

Myśl na dzisiejszy wieczór.

Myśl na dzisiejszy wieczór.

📢UWAGA: KONKURS! 📢 Znajdziecie go teraz na f

📢UWAGA: KONKURS! 📢
Znajdziecie go teraz na fanpage’u Lente na Facebooku!
Do wygrania:
⚓ hiszpański kubek Alhambra Rojo
⚓ kreteńska oliwa z oliwek
⚓ włoski brelok z cornetto napoletano
⚓ bliskowschodni pierścionek z okiem proroka.
Zapraszamy do zabawy!