aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

Magazyn śródziemnomorski Julii Wollner

O nas
Sklep
Współpraca
FAQ

aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

Jerozolima

aktualności

Sprawa Jezusa z Nazaretu

Karolina Janowska

aktualności

Purim w Jerozolimie

Julia Kapała

aktualności

Veiled women of the Holy Land

Julia Wollner

kultura

Piotruś i Pan. Ze starożytnej Grecji do Nibylandii

Julia Wollner

kultura

Taniec Salome

Anna Cirocka

cyklicznie

(Jedno)barwna Jerozolima

Uri Wollner

podróże

Izrael z dzieciakami

Julia Wollner

osobiście

Powiedzieli, że tam Go nie znajdę

Julia Wollner

kultura

Z Jerozolimy do Londynu. Ambasador Yotam Ottolenghi

Natalia Mętrak-Ruda

podróże

5 powodów, dla których Sylwestra warto spędzać w Izraelu

Julia Wollner

kultura

5 rzeczy, które uwielbiam w Izraelu

Julia Wollner

kultura

Faraon w Kanaanie

Julia Wollner

życzenia znad morza

Na Wielkanoc

Julia Wollner

Chcesz porozmawiać?

Napisz do nas! Nasz adres to
info@lente-magazyn.com

Archiwum
Sklep
O nas
Płatności i dostawa
Regulamin
Polityka prywatności

ⓒ LENTE 2016 – 2020
| Design & development: tausendsassa
ⓒ LENTEUP 2020 –
| Development: ekaram

lente_by_julia_wollner

Zapytałam Was w relacjach, czy lubicie włoskie k

Zapytałam Was w relacjach, czy lubicie włoskie kryminały. Byłam przekonana, że 99% odpowie TAK. Ku memu zdziwieniu, wcale nie jestem osamotniona w nieczytaniu tego typu powieści. Miłośnicy Camillerego, czyżby Was tu nie było?!
⚓️
Przyznałam się więc: kryminałów nie lubię. Kocham natomiast Włochy i piękne słowo. Jeśli ktoś niebanalnie opowiada o Italii, natychmiast zdobywa moje zainteresowanie. Dlatego w ten weekend sięgnę po „Śmierć Anglika” Magdalen Nabb (@proby_wydawnictwo). Anna Pomierny-Wąsińska, pisząca o książce na naszej stronie (link w bio) twierdzi, że bardziej od kryminalnej zagadki liczy się w tej powieści Florencja. To chyba wystarczający powód, by rozważyć jej lekturę.
⚓️
Na dwóch pierwszych fotografiach: il Giardino di Boboli, czyli najpiękniejszy florencki park. Widoczna na pierwszym zdjęciu Julia ma lat 26 (dziś 40), więc nie piszcie w komentarzach, że przesadziłam z filtrami.;)

Jak już wiecie, obchodzimy dziś urodziny człow

Jak już wiecie, obchodzimy dziś urodziny człowieka, któremu ogromnie dużo zawdzięcza Europa, ale także, w naszej mikroskali, my – "Lente". Mówiąc krótko: bez Oktawiana Augusta by nas nie było. A przynajmniej – nazywalibyśmy się zupełnie inaczej. To w odniesieniu do Oktawianowego porzekadła cudowna @mroux.jpg wymyśliła tytuł naszego magazynu.
⚓️
Łączy on w sobie kilka ważnych idei. Wyrazu „lente” jako pierwsi używali starożytni Rzymianie, dla których stanowił on przysłówek oznaczający tyle, co “spokojnie, łagodnie, powoli, bez pośpiechu”. Tak właśnie chcemy żyć – delektując się chwilą, ciesząc codziennością, doceniając piękno drobnych gestów.

Dzisiaj w językach romańskich „lente” oznacza natomiast soczewkę, lupę, szkło powiększające. Implikuje skupienie i świadomość korzeni, ale przypomina też, że celem naszego projektu jest wzięcie pod lupę południowej kultury, uważne przyjrzenie się tradycjom i obyczajom. Radosna i ufna otwartość na poznanie Innego.

Lente to wreszcie część słynnej i jakże pięknej śródziemnomorskiej maksymy: „festina lente” (‘spiesz się powoli’). Przypisuje się ją rzymskiemu cesarzowi Augustowi; wiadomo, że chętnie używał jej także włoski ród de’ Medicich. W naszym mniemaniu ‘spiesz się powoli’ znaczy tyle, co: działaj, łącząc ostrożność ze spontanicznością. Utrzymuj równowagę, o którą w dzisiejszych czasach coraz trudniej.

Od kilku lat „Lente” to także my: grono miłośników Śródziemnomorza, dobrej lektury, codziennych rytuałów. Zapraszając Cię we wspólny rejs, zachęcamy: bądź kapitanem swojego statku. Odważ się płynąć pod prąd, ale i ciesz wiatrem, który popycha Twoje żagle.

Razem z nami spiesz się smakować życie. Powoli.

23 września obchodzimy rocznicę urodzin Oktawian

23 września obchodzimy rocznicę urodzin Oktawiana Augusta. Wspominaliśmy go tu całkiem niedawno, bo w sierpniu – miesiącu, który nosi jego imię. Dziś chciałabym tylko przypomnieć książkę, którą bardzo lubię: powieść Johna Williamsa. Jego „August” to zbiór fikcyjnych listów i fragmentów pamiętników z czasów młodości Oktawiana. Wyłania się z niego fascynujący obraz epoki i intrygujący portret przyszłego cesarza. Polecam wszystkim tym, którzy lubią prozę psychologiczną i powieści historyczne.

John Williams, August, tłumaczyła Ewa Czerwińska, PIW, Warszawa 2007

@panstwowy.instytut.wydawniczy

Agnieszka Kwiatek @north.meets.south pisze na stro

Agnieszka Kwiatek @north.meets.south pisze na stronie Lente (link w bio) o Świętym Januarym, patronie Neapolu. Dziś rano, dokładnie o 10.01, jego krew, przechowywana w specjalnej ampułce w neapolitańskiej katedrze, zmieniła swój stan skupienia ze stałego na ciekły. Mieszkańcy miasta uważają to za dobry omen – San Gennaro będzie chronił ich od złego.
⚓️
Na zdjęciu widoczny jest barokowy obelisk Januarego przy placu Riario Sforza w Neapolu. Wzniesiony został w XVII wieku w podzięce za opiekę podczas erupcji Wezuwiusza (1631 r.). Autorem posągu na szczycie jest Tommaso Montani.

🇮🇹Niewiele jest na świecie miejsc, gdzie wi

🇮🇹Niewiele jest na świecie miejsc, gdzie wiarę i przesąd łączy się równie sprawnie, jak w Neapolu. 19 września widać to szczególnie, bo właśnie wtedy mieszkańcy świętują rocznicę śmierci swego patrona, św. Januarego. O tym niezwykłym dniu pisze na stronie Lente Agnieszka Kwiatek (@north.meets.south ), autorka świetnej książki „W labiryncie południowych Włoch”, widocznej na drugim zdjęciu. Link do artykułu znajdziecie w opisie.
⚓️
January jest ikoną neapolitańskiej popkultury, odtwarzającej jego wizerunek we wszelkiej możliwej formie: od ludzika Lego, przez dzieła sztuki, po gigantyczne murale pojawiające się co i rusz w przestrzeni miejskiej.
⚓️
Ja na zdjęciu trzymam czerwone papryczki z Neapolu (do kupienia w naszym sklepie). To jeden z symboli tamtejszej przesądności.

🇮🇱Poprosiłam męża, żeby napisał tekst o

🇮🇱Poprosiłam męża, żeby napisał tekst o izraelskim śniadaniu. To jedna z pierwszych rzeczy, w których zakochałam się, odwiedzając jego kraj.
⚓️
Izraelskie śniadanie, jak sam Izrael, jest obfite i barwne; łączy rozmaite tradycje i etniczne wpływy. Tamtejsze społeczeństwo stanowi barwną kulturową mozaikę, z której bogactwa, także przy stole, można czerpać pełnymi garściami.
⚓️
Dlaczego izraelskie śniadanie ma formę bufetu? Co powinno w nim zagościć? Czy bywalcy izraelskich hoteli nie woleliby czasem klasycznego „continental breakfast”? Odpowiedzi na wszystkie te pytania znajdziecie w artykule. Link w bio.
⚓️
Pyszne potrawy przedstawione na zdjęciu dostarczył @chikchakwarszawa

Zapytałam Was wczoraj w relacjach, czy jesteście

Zapytałam Was wczoraj w relacjach, czy jesteście w stanie rozpoznać miejsce, które odwiedziłam z dzieciakami. Choć znajduje się niedaleko Łodzi, a nie nad Mare Nostrum, to jednak jest dość mocno Śródziemnomorzem inspirowanane.
⚓️
Mowa o największym w Europie krytym parku rozrywki Mandoria. To wesołe miasteczko zostało ciekawie zaprojektowane i zbudowane z wielką dbałością o szczegóły, a południowych smaczków jest w nim sporo. Ja zwróciłam uwagę chociażby na doryckie, jońskie i korynckie kolumny, marokański bar, hiszpańską knajpkę z kolorowymi kafelkami, kamieniczki jak w Weronie, włoską lodziarnię, weneckie palazzi, piękną toskańską panoramę przy rodzinnej zjeżdżalni czy karuzelę zwaną Lampą Leonarda. Cały park zbudowany jest na kształt renesansowego miasteczka, więc szczególnie skojarzenia z Italią zdają się w nim nieuniknione. Moje pół-śródziemnomorskie córki były zachwycone, a i ja bawiłam się wyśmienicie, czując całkiem jak na Południu, choć byliśmy niespełna 2 godziny drogi od domu.
⚓️
Byliście już w Mandorii? Wybieracie się?
@mandoriapl

🇮🇹W naszych Instastories zapytałyśmy wczor

🇮🇹W naszych Instastories zapytałyśmy wczoraj, czy lubicie reportaże poświęcone tematyce mafijnej. Zainteresowanie nimi zadeklarowało około 80% z Was. I to właśnie Wy koniecznie zajrzeć musicie na stronę Lente, by przeczytać naszą nową recenzję (link w bio)!
⚓️
Renia Respondek, która kilka lat temu obroniła pracę magisterską na temat sycylijskiej mafii, pisze dla Was o książce Antonia Talii „Droga krajowa numer 106”. Ten niezwykły reportaż opowiada o mafii kalabryjskiej, która, jak się okazuje, także działa z wielkim rozmachem. Onorata società uwikłana była m.in. w obalenie rządu na Słowacji, sprzeniewierzenie unijnych miliardów euro, konflikt kanadyjsko-amerykański czy wojnę gangów w Australii. Udowodniono jej też powiązania ze środowiskami narkotykowymi z Meksyku czy Kolumbii.
⚓️
Antonio Talia, Droga krajowa numer 106. Na tajnych szlakach kalabryjskiej mafii, tłumaczył Mateusz Salwa, Czarne, Wołowiec 2021

🇬🇷Warto pamiętać przed napadem na bank. 😉

🇮🇱W Izraelu nastał właśnie najważniejszy

🇮🇱W Izraelu nastał właśnie najważniejszy moment w roku: Jom Kipur czyli Dzień Pojednania. W to najbardziej, z punktu widzenia tradycji judaistycznej, uroczyste święto w kalendarzu uwaga wiernych skupia się na duchowym oczyszczeniu. Osiąga się je poprzez praktykę wybaczania oraz szczerą pokutę za własne grzechy, w tym także krzywdy wyrządzone innym nieświadomie. O tym ostatnim elemencie wspominałam już wielokrotnie w moich postach w latach poprzednich.
⚓️
W Izraelu wielu ludzi, nawet tych nieuczestniczących regularnie w nabożeństwach, decyduje się w Jom Kipur na ścisły post. Ulice pustoszeją, transport publiczny zostaje wstrzymany, a stacje telewizyjne i radiowe zawieszają transmisje. Jako gojka patrzę na to z mieszanką fascynacji i podziwu; jako osoba zajmująca się, poza opisywaniem kultury śródziemnomorskiej, tematem zdrowia psychicznego, obserwuję tę nagłą ciszę ze sporą dozą zazdrości. Kiedy, w naszej zachodniej kulturze, zatrzymujemy się choć na chwilę? Kiedy, wszyscy, choć przez jeden dzień, oddajemy się duchowemu oczyszczeniu? Czy istnieje czas, który poświęcamy w całości na przepraszanie i wybaczanie? Odpowiedzi nie potrafię niestety jednoznacznie wskazać.
⚓️
Na zdjęciu widać plażę w Tel Awiwie; dzieciaki korzystają z prysznica po zabawie w piasku. Ja, warszawska chrześcijanka, jutro choć chwilę chciałabym poświęcić na spłukanie z siebie tego, co złe. Już dziś przepraszam wszystkich tych, których ostatnio jakkolwiek skrzywdziłam; przytulam czule tych, którzy skrzywdzili mnie. Rozpocznijmy nowy rozdział, czystą kartę. Jako wielka miłośniczka wszelkich początków serdecznie Wam za nią dziękuję.❤️

🇪🇸Czasem człowiek wstanie i od razu zalewa

🇪🇸Czasem człowiek wstanie i od razu zalewa go potok kiepskich wiadomości. Nic bardzo poważnego, ale jednak psującego plany i humor. Tak właśnie stało się dziś w moim przypadku, ale, zachwycona słońcem za oknem, postanowiłam: nie dam się! To będzie piękny i kolorowy dzień, mimo wszystko. Zostawiam Wam trochę tych kolorów, sfotografowanych na wiosnę w Andaluzji. 🇪🇸Dobrej środy! 😘

🇬🇷Wczoraj, 12 września, obchodziliśmy rocz

🇬🇷Wczoraj, 12 września, obchodziliśmy rocznicę bitwy pod Maratonem (490 r.p.n.e.). To właśnie tej miejscowości, związanej na wieki z historią walki między Grekami a Persami, zawdzięczamy nazwę współczesnego biegu na dystansie 42 195 metrów. Według legendy, po wygranej Greków, posłaniec Filippides pobiegł do Aten, by poinformować mieszkańców miasta o klęsce Persów, ale także o tym, że perska flota zmierza w ich kierunku. Po przekazaniu tej wiadomości zmarł. Według niektórych przekazów stało się tak dlatego, że dzień wcześniej odbył wyczerpujący bieg ze Sparty.
⚓️
Bieg maratoński, zgodnie z pomysłem francuskiego filologa Michela Bréala, został włączony do programu pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich w Atenach. Jego dystans mierzył 40 kilometrów, choć rzeczywista odległość między Maratonem a Atenami wynosi 37 km. Liczbę tę postanowiono jednak zaokrąglić. Później, podczas igrzysk w Londynie, dystans został przedłużony o kolejne 2195 metrów, aby meta mogła znajdować się przy trybunie oglądającego wyścig króla.
⚓️
W krajach śródziemnomorskich organizowanych jest wiele maratonów. Do najciekawszych należy ten ateński, barceloński, sewilski oraz słynny turecki Istambul Euro-Asia Marathon, rozgrywany jednocześnie na dwóch kontynentach (trasa prowadzi przez most nad cieśniną Bosfor łączący Europę i Azję).
⚓️
Fascynującą ciekawostką jest fakt, że toponim Maraton pochodzi od greckiej nazwy... fenkułu, czyli kopru włoskiego, który wyjątkowo obficie rósł – i ponoć rośnie nadal – w okolicy miejsca bitwy Greków z Persami.
⚓️
Z okazji wspomnianej rocznicy, w naszym sklepie znajdziecie teraz promocję – greckie skarpetki zaprojektowane przeze mnie i mojego męża dostępne są z 15% rabatem (22 zamiast 26 PLN). Korzystajcie, przywdziewajcie i biegajcie na zdrowie!
⚓️
Ja też pędzę na dzisiejszą przebieżkę. 🏃‍♀️Wy dajcie w międzyczasie znać, gdzie, nad Morzem Śródziemnym, najlepiej Wam się biega. Ja głosuję za promenadą w Tel Awiwie! :)

🇮🇹Skoro mowa o Wenecji, to wybaczycie małe

🇮🇹Skoro mowa o Wenecji, to wybaczycie małe wspominki! Znalazłam zdjęcie z początku lat ‘90 – mam tu chyba 12 lat – na którym ganiam za gołębiami na #piazzasanmarco 😍🕊
⚓️
Mam wiele pięknych wspomnień z tego miasta, w którym później, jako doktorantka, prowadziłam też przez kilka tygodni biblioteczną kwerendę. Zawsze powtarzam przy tym, że Wenecja najpiękniejsza jest zimą. ❄️
A Wy? Lubicie Wenecję?

🇮🇹Wczoraj zakończył się 78. Festiwal Film

🇮🇹Wczoraj zakończył się 78. Festiwal Filmowy w Wenecji. Złotego Lwa zgarnęli twórcy filmu „L’Evenement”. Ta francuska produkcja to adaptacja powieści Annie Ernaux. Porusza trudny temat niechcianej ciąży nastoletniej studentki, żyjącej w latach 60. w Paryżu, która, niezależnie od konsekwencji, jakie będzie musiała ponieść, decyduje się na aborcję.
⚓️
Wielka Nagroda Jury powędrowała zaś w tym roku do Paola Sorrentina za „The hand of God”. Film wzbudził sporo kontrowersji ze względu na swój tytuł, dość jednoznacznie kojarzący się z postacią zmarłego Diego Armando Maradony. Nie ma jednak z piłkarzem nic wspólnego, gdyż jest opowieścią o latach młodości Sorrentina.
⚓️
Warto jeszcze wspomnieć, że nagroda dla najlepszej aktorki trafiła w ręce Penelope Cruz. Na jury wielkie wrażenie zrobiła gra Hiszpanki w filmie Pedro Almodovara „Matki równoległe”.
⚓️
Śledziliście festiwal? Czy któreś z nominowanych propozycji trafiły na Waszą listę „zobaczyć koniecznie”?

🇬🇷Kilka dni temu odszedł wielki Mikis Theod

🇬🇷Kilka dni temu odszedł wielki Mikis Theodorakis. Athanatos, nieśmiertelny. Lokalna uroczystość jego pożegnania, w której uczestniczyła Ariadna Lewańska, uświadamia, że na Krecie odprowadza się ciało, ale nie grzebie człowieka. Pogrzeb okazał się piękną celebracją życia. Przeczytajcie relację Ariadny z Galatas. Link zamieszczam w bio.

Dziś Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom.

Dziś Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom. W ten dramatyczny sposób odeszło wielu śródziemnomorskich artystów, w tym wielki włoski poeta i pisarz Cesare Pavese, którego rocznicę urodzin obchodziliśmy wczoraj.
⚓️
Choć na stronie „Lente” staram się pokazywać śródziemnomorską radość i piękno, to warto pamiętać, że depresja obecna jest wszędzie – w każdym kraju i w każdej warstwie społecznej. Dotknąć może każdego, bez względu na płeć, wiek, wykształcenie, zawód czy status majątkowy. Mieszkańcy Południa, często widzianego przez nas jako kraina niczym niezmąconego szczęścia, nie są tu żadnym wyjątkiem.
⚓️
Według danych WHO z roku 2019, w krajach śródziemnomorskich najwięcej samobójstw na 100.000 mieszkańców miało miejsce w Czarnogórze (16.2), Słowenii (14) i Chorwacji (11); w Maroku liczba ta wynosiła 7.3, w Izraelu 5.3, we Włoszech 4.3, a w Grecji 3.6.
⚓️
Jak podaje fundacja @twarze_depresji , z tą podstępną chorobą zmaga się więcej niż co 20 Europejczyk; procentowo, po Ukrainie i Estonii, najwięcej chorych jest właśnie w krajach Południa, a dokładnie w Grecji i Portugalii (5.7%). Wysoki odsetek chorych odnotowuje się także w Hiszpanii (5.2% populacji). Liczby te z całą pewnością ulegną zmianie po zebraniu danych związanych z wpływem pandemii koronawirusa na zdrowie psychiczne.
⚓️
Więcej na ten temat przeczytacie teraz na stronie „Lente”. W tekście „Depresja nad Morzem Śródziemnym” znajdziecie także zapis mojej wizyty w @sekielski_brothers_studio , gdzie o zdrowiu psychicznym w śródziemnomorskim kontekście opowiadałam kilka miesięcy temu @goskaserafin

„Śmiech Afrodyty" pokazywałam Wam w relacjach

„Śmiech Afrodyty" pokazywałam Wam w relacjach już kilka tygodni temu, bo jego lektura trwa u mnie długo i z przygodami. Podczas wakacyjnego wyjazdu książka Petera Greena wpadła mi do głębokiej kałuży i zupełnie się rozpadła; musiałam zamówić w antykwariacie drugi egzemplarz, a potem długo czekałam na przesyłkę. Dziś z radością znów przeniosę się do Mityleny, gdzie wraz ze swą apodyktyczną matką i charyzmatyczną ciotką mieszka młoda Safona, tworząca pierwsze nieporadne wiersze. Powieść czyta się powoli; zamiast wartkiej akcji mamy tu raczej skupienie na wewnętrznych przeżyciach głównej bohaterki, ale także bardzo ciekawie przedstawione życie codzienne w Grecji 6 wieków przed Chrystusem. Więcej napiszę, gdy tylko skończę! 📖
Dajcie znać, co ciekawego śródziemnomorskiego wpadło ostatnio w Wasze czytelnicze ręce!

Słowo na czwartek. 🇬🇷

Słowo na czwartek. 🇬🇷

Jako żona Izraelczyka Nowy Rok mam w roku dwa raz

Jako żona Izraelczyka Nowy Rok mam w roku dwa razy. 😀 Bardzo cenię tę dodatkową możliwość rozpoczęcia wszystkiego od nowa, ale i wysłania odrobiny pozytywnej energii w świat. 💌 Z okazji święta obchodzonego przez mojego męża życzę wszystkiego dobrego i Wam!

Ganaty – temat nowego tekstu na stronie Lente (l

Ganaty – temat nowego tekstu na stronie Lente (link w bio) – to jedne z najważniejszych owoców w kulturze śródziemnomorskiej; są emblematem obfitości, płodności i pomyślności. Jednoczeście stanowią przepyszny dar natury, który dostarcza wielu witamin i pomaga naszemu organizmowi walczyć z wolnymi rodnikami.
⚓️
Czy wiesz, że pierwsze wzmianki o granatach pochodzą z mezopotamskich tabliczek z pismem klinowym, powstałych w połowie III tysiąclecia przed naszą erą? Z całą pewnością uprawiano je zresztą już dużo wcześniej. Ślady ziaren i skórki sprzed kilku tysięcy lat znaleziono w Egipcie, zaś cały zasuszony owoc odkryto w grobowcu Dżehuty, sługi egipskiej królowej Hatszepsut (ok. 1470 r. p.n.e.).
⚓️
Wiele wskazuje na to, że Ewa zerwała w raju granat, a nie jabłko; według niektórych granat przyznał też Parys Afrodycie w słynnym konkursie na najpiękniejszą boginię. Ziarnka granatu zjadła Kora-Persefona w podziemiach, którymi władał Hades. Granat malował Fra Angelico, Filippo Lippi i sam Sandro Botticelli, choć według mnie najpiękniej ukazał go nieznany nam z nazwiska rzymski malarz, który dekorował ściany willi cesarzowej Liwii w Prima Porta.
⚓️
Grecy do dziś wieszają owoc nad wejściem do domu lub rozbijają o próg pierwszego dnia stycznia, wierząc, że gest ten przyniesie im szczęście. Jest też granat obecny w życiu Izraelczyków – w Nowy Rok (Rosz HaSzana), który obchodzić będziemy już pojutrze, słychać będzie życzenia tylu błogosławieństw, ile ziarenek ma w środku granat.
⚓️
A czy Ty lubisz granaty? Uwaga: obowiązkowo ręka do góry, kto kocha sok z granatów wyciskany z owoców przez ulicznych śródziemnomorskich sprzedawców!🙂