W zdrowym ciele zdrowy duch. Rozmowa z włoskim psychiatrą Santem Rullo

We Włoszech sport, szczególnie piłka nożna, stanowi część kultury popularnej, jednak traktuje się go bardziej jak widowisko niż praktykę. Dlatego doktor Santo Rullo, włoski psychiatra, powołał drużynę Crazy Football, o której powstał film nagrodzony Davidem di Donatello.

Julia Wollner

(redaktorka naczelna "Lente") Miłośniczka antycznego Rzymu, zapachu neroli i dramatów Pirandella, z drugim domem w Andaluzji. Doktor italianistyki, żona Izraelczyka, publicystka, kawoszka i niedoszła archeolożka. www.julia-wollner.com

Chociaż nam Włosi kojarzą się nierzadko z miłośnikami futbolu albo fanami kolarstwa, to niestety społeczeństwo włoskie, podobnie jak europejskie w ogóle, prowadzi głównie siedzący tryb życia. Doktor Santo Rullo od ponad 30 lat propaguje sport na Półwyspie Apenińskim. Znany jest m.in. z powołania do życia nietypowej reprezentacji narodowej w piłce nożnej, Nazionale Italiana, pod nazwą „Crazy Football”. Wszyscy jej gracze chorują psychicznie. Film dokumentalny „Crazy for Football” o pierwszych mistrzostwach świata dla podobnych reprezentacji, które zorganizowano w Osace w 2016 r., wygrał prestiżową nagrodę „David di Donatello” dla najlepszego dokumentu 2017 roku.

W naszej rozmowie doktor Rullo opowiada o swojej działalności, o niezwykle istotnej inkluzji społecznej oraz o tym, jak ważny jest sport dla zachowania równowagi psychicznej. Przypomina też, że ruch stanowi najlepszą praktykę uważności.

Julia Wollner: Każdy z nas teoretycznie wie, że sport jest zdrowy zarówno dla ciała, jak i dla ducha, jednak nie widzę, żeby zadawano sobie trud wypromowania tej prawdy w sposób bardziej zorganizowany. Niewiele mamy chyba programów promujących znaczenie ruchu dla zdrowia psychicznego.

Santo Rullo: O tak, zatrzymaliśmy się w tej kwestii na roku 356, kiedy Juwenalis pisał w swojej X Satyrze: mens sana in corpore sano (łac.: w zdrowym ciele zdrowy duch). Tę maksymę powtarza się na okrągło, ale zupełnie nie wprowadza w czyn, jeśli spojrzymy na opiekę zdrowotną i związaną z nią politykę społeczną. A przecież ciało, które odczuwa jakiś dyskomfort, prawie zawsze ciągnie za sobą umysł, doprowadzając do braku równowagi na poziomie psychosomatycznym. Analogicznie, zaburzenia psychiczne prawie zawsze oznaczają także problemy ze zdrowiem fizycznym.