aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

Magazyn śródziemnomorski Julii Wollner

O nas
Sklep
Współpraca
FAQ

aktualności
cyklicznie
kultura
Lente-Inspiracje
ludzie
obrazowo
podróże
styl życia

święto

aktualności

Pesachowe porządki

Uri Wollner

kultura

Parentalia

Karolina Janowska

aktualności

Szczęśliwego Nowego Roku

Julia Wollner

osobiście

Szawuot

Julia Wollner

cyklicznie

Ta Fota – greckie święto światła

Katarzyna Scalise-Rowińska

kultura

Festa Major de Gràcia – 200-lecie obchodów święta dzielnicy

Gosia Villatoro

kultura

Chanuka. Z czym to się je?

Karolina Mints

kultura

…i po Szałasach

Julia Wollner

Chcesz porozmawiać?

Napisz do nas! Nasz adres to
info@lente-magazyn.com

Archiwum
Sklep
O nas
Płatności i dostawa
Regulamin
Polityka prywatności

ⓒ LENTE 2016 – 2020
| Design & development: tausendsassa
ⓒ LENTEUP 2020 –
| Development: ekaram

lente_by_julia_wollner

⚓Budowniczy mostów ⚓ Łączenie – jedno z

⚓Budowniczy mostów ⚓

Łączenie – jedno z najpiękniejszych działań, jakie można sobie wyobrazić – to główne zadanie mostu, który w kulturze ludów śródziemnomorskich odegrał i nadal odgrywa ogromne symboliczne znaczenie. Most spaja, scala, pozwala na ruch, dialog, wymianę. Jego przebycie obrazuje zmianę, przejście z jednego stanu w drugi – umożliwia więc to, o czym pisał Heraklit: jedyną rzecz, której możemy być absolutnie pewni. Świadomość perspektywy przejścia, którą symbolizuje most, jest natomiast konieczna do zdobycia umiejętności horacjańskiego chwytania chwili.
⚓
Jednym z najbardziej zachwycających mostów, jakie dała nam natura, jest oczywiście tęcza, w kulturze judeochrześcijańskiej stanowiąca znak przymierza między Stwórcą a Jego ludem. Dla Rzymian
most także był symbolem transcendencji – nie bez przyczyny kapłani, pośredniczący między Niebem a Ziemią, nosili tytuł pontifexa. Przewodniczącego kolegium kapłańskiego – w czasach cesarstwa był nim oczywiście sam august – nazywano najwyższym budowniczym mostów (pontifex maximus, od łac. pons – most i facere – robić, budować). Określenie to w V w. n.e. zaczęło odnosić się do biskupów Rzymu.
⚓
W zamierzchłych czasach uważano, że mosty przyciągają ponadnaturalne moce – może właśnie dlatego, dla zapewnienia bezpieczeństwa przeprawiającym się na drugi brzeg, tak chętnie umieszczano na nich figury świętych. W wymiarze symbolicznym most, choć pełniący wzniosłą i na wskroś pozytywną rolę klamry, także dziś budzi często niepokój ze względu na skojarzenie ze śmiercią, stanowiącą przejście nienegocjowalne, ostateczne.
Pontifexem może być każdy z nas – mostem są przecież połączone ludzkie dłonie w geście pokoju. Otwarcie się na drugiego człowieka to zaś najciekawsza podróż, jaką możemy przedsięwziąć. W języku etruskim pont, nam tak bardzo kojarzące się z mostem, oznaczało drogę. Jeśli to właśnie słowo przyjmiemy za etymologicznie dla mostu istotne, pontifex stanie się przygotowującym do drogi, do podróży.
Takich podróży podróży, przez budowę mostów, odbywajmy wszyscy jak najwięcej!

🇮🇹 #Tyber, któremu życie zawdzięcza Rzym,

🇮🇹 #Tyber, któremu życie zawdzięcza Rzym, liczy sobie 405 km. Jego źródła znajdują się w Apeninie Etruskim. Rzeka jest żeglowna tylko na odcinku 40 km od ujścia do centrum Rzymu.
⚓️
Rzymianie swego czasu określali rzekę mianem "blondynki” ze względu na szczególną barwę wody. Polacy nazywają ją zaś często błędnie, używając słowa "Tybr". Jest ono nieuzasadnione etymologicznie, bowiem po włosku mamy do czynienia z Tevere, a po łacinie – z Tiberis. "Tybr" to taki sam błąd, jak "swetr". Co ciekawe, formy tej używali wielcy literaci, od Słowackiego po Iwaszkiewicza. Według językoznawców nie należy ich jednak naśladować. ;)

🇮🇱 Jordan to bliskowschodnia rzeka przepływ

🇮🇱 Jordan to bliskowschodnia rzeka przepływająca przez Liban, Syrię, Palestynę i Jordanię. Mierzy 251 km. Jej nadmierna eksploatacja doprowadziła niestety do obniżenia poziomu Morza Martwego, do którego uchodzi.
⚓️
W Biblii Jordan wymieniany był jako główna rzeka Ziemi Obiecanej; w Nowym Testamencie na jego brzegu ma miejsce chrzest Chrystusa.
⚓️

Początek Jordanu tworzą cztery strumienie, w tym malowniczy Hermon. Wije się on w pięknym kanionie, ukrytym wśród wzgórz Golan. Ich zbocza porastają rozłożyste platany, majestatyczne dęby i drzewa laurowe, przetykane figami i daktylowcami. Barwne plamy na skarpach to pachnące hiacynty, tulipany i perskie cyklameny. Powietrze jest wilgotne, wydaje się wręcz musować kropelkami wody rozbijanymi przez fruwające wśród traw motyle. Wąską ścieżką prowadzącą wzdłuż koryta wyrzeźbionego przez strumień dochodzi się do jednego z najpiękniejszych i moich najkochańśzych miejsc tej świętej ziemi: widocznego na zdjęciu wodospadu Banias.

🇪🇸 Hiszpański Gwadalkiwir swą nazwę zawdz

🇪🇸 Hiszpański Gwadalkiwir swą nazwę zawdzięcza arabskiemu Wadi al-Kabir, co znaczy dosłownie „wielka rzeka”. Ma około 680 km długości; jego źródła znajdują się na terenie Parku Narodowego Sierra de Cazorla, Segura i Las Villas. Uchodzi do Oceanu Atlantyckiego w Zatoce Kadyksu. Jest żeglowny od Kordoby, gdzie wznosi się słynny Most Rzymski, zbudowany w I wieku p.n.e., za panowania cesarza Augusta. Do drugiej połowy XX wieku był to jedyny most w Kordobie. Wizytówką obiektu jest 16 charakterystycznych łuków. Konstrukcja mierzy ponad 300 metrów i stanowi idealny punkt widokowy na przepiękną panoramę starówki.

🇮🇹 Tyber na dobranoc. 😘

🇮🇹 Tyber na dobranoc. 😘

🇮🇹 Jutro Światowy Dzień Rzek, a ja rozmyś

🇮🇹 Jutro Światowy Dzień Rzek, a ja rozmyślam o Rzymie. Nie tylko o Tybrze, ale także o przepięknej barokowej Fontana dei Quattro Fiumi na Piazza Navona. Fontanna Czterech Rzek to jedna z najbardziej znanych rzymskich fontann, zaprojektowana przez Gianlorenza Berniniego tuż przy kościele Sant'Agnese in Agone. Wzniesiono ją na zamówienie papieża Innocentego X w latach 1650–1651. Warto wiedzieć, że choć za projekt fontanny odpowiadał Bernini, to zrealizowała ją grupa artystów: Giovan Maria Franchi, Giacomo Antonio Fancelli, Claude Poussin, Antonio Raggi i Francesco Baratta.
⚓️
Nad sporym basenem wznosi się bogato udekorowana skała z grotą, a na niej czterej mężczyźni z białego marmuru, którzy uosabiają tytułowe rzeki, a zarazem znane wówczas Europejczykom kontynenty: Nil w Afryce, Ganges w Azji, Dunaj w Europie i Rio de la Plata w Ameryce. Nad zespołem tym góruje rzymska kopia egipskiego obelisku przeniesionego z Cyrku Maksencjusza przy Via Appia Antica. Na jego szczycie umieszczono gołębia z gałązką oliwną, znajdującego się w herbie Innocentego X i jego rodu.
⚓️
Według anegdoty, postaci symbolizujące rzeki odwracają się od kościoła św. Agnieszki bądź swoją mimiką wyrażają dezaprobatę wobec niej. Dzieje się tak ponoć dlatego, że fasadę świątyni zaprojektował Francesco Borromini, z którym Bernini zaciekle rywalizował. Czy to prawda? Za mało znam historię sztuki, by się wypowiadać; przyszło mi jednak do głowy, że dezaprobata rzek dzisiaj dotyczyłaby raczej czego innego. Co mam na myśli? Oczywiście nas wszystkich, traktujących te niezwykłe byty bez szacunku i miłości, zaśmiecających je, trujących, regulujących bezdusznie ich naturalny bieg. Bez rzek nie byłoby cywilizacji i kultury, nie byłoby nas. Pamiętajmy o tym.

🇮🇹Zapytałam Was w relacjach, czy lubicie włoskie kryminały. Byłam przekonana, że 99% odpowie TAK. Ku memu zdziwieniu, wcale nie jestem osamotniona w nieczytaniu tego typu powieści. Miłośnicy Camillerego, czyżby Was tu nie było?!
⚓️
Przyznałam się więc: kryminałów nie lubię. Kocham natomiast Włochy i piękne słowo. Jeśli ktoś niebanalnie opowiada o Italii, natychmiast zdobywa moje zainteresowanie. Dlatego w ten weekend sięgnę po „Śmierć Anglika” Magdalen Nabb (@proby_wydawnictwo). Anna Pomierny-Wąsińska, pisząca o książce na naszej stronie (link w bio) twierdzi, że bardziej od kryminalnej zagadki liczy się w tej powieści Florencja. To chyba wystarczający powód, by rozważyć jej lekturę.
⚓️
Na dwóch pierwszych fotografiach: il Giardino di Boboli, czyli najpiękniejszy florencki park. Widoczna na pierwszym zdjęciu Julia ma lat 26 (dziś 40), więc nie piszcie w komentarzach, że przesadziłam z filtrami.;)

Jak już wiecie, obchodzimy dziś urodziny człow

Jak już wiecie, obchodzimy dziś urodziny człowieka, któremu ogromnie dużo zawdzięcza Europa, ale także, w naszej mikroskali, my – "Lente". Mówiąc krótko: bez Oktawiana Augusta by nas nie było. A przynajmniej – nazywalibyśmy się zupełnie inaczej. To w odniesieniu do Oktawianowego porzekadła cudowna @mroux.jpg wymyśliła tytuł naszego magazynu.
⚓️
Łączy on w sobie kilka ważnych idei. Wyrazu „lente” jako pierwsi używali starożytni Rzymianie, dla których stanowił on przysłówek oznaczający tyle, co “spokojnie, łagodnie, powoli, bez pośpiechu”. Tak właśnie chcemy żyć – delektując się chwilą, ciesząc codziennością, doceniając piękno drobnych gestów.

Dzisiaj w językach romańskich „lente” oznacza natomiast soczewkę, lupę, szkło powiększające. Implikuje skupienie i świadomość korzeni, ale przypomina też, że celem naszego projektu jest wzięcie pod lupę południowej kultury, uważne przyjrzenie się tradycjom i obyczajom. Radosna i ufna otwartość na poznanie Innego.

Lente to wreszcie część słynnej i jakże pięknej śródziemnomorskiej maksymy: „festina lente” (‘spiesz się powoli’). Przypisuje się ją rzymskiemu cesarzowi Augustowi; wiadomo, że chętnie używał jej także włoski ród de’ Medicich. W naszym mniemaniu ‘spiesz się powoli’ znaczy tyle, co: działaj, łącząc ostrożność ze spontanicznością. Utrzymuj równowagę, o którą w dzisiejszych czasach coraz trudniej.

Od kilku lat „Lente” to także my: grono miłośników Śródziemnomorza, dobrej lektury, codziennych rytuałów. Zapraszając Cię we wspólny rejs, zachęcamy: bądź kapitanem swojego statku. Odważ się płynąć pod prąd, ale i ciesz wiatrem, który popycha Twoje żagle.

Razem z nami spiesz się smakować życie. Powoli.

23 września obchodzimy rocznicę urodzin Oktawian

23 września obchodzimy rocznicę urodzin Oktawiana Augusta. Wspominaliśmy go tu całkiem niedawno, bo w sierpniu – miesiącu, który nosi jego imię. Dziś chciałabym tylko przypomnieć książkę, którą bardzo lubię: powieść Johna Williamsa. Jego „August” to zbiór fikcyjnych listów i fragmentów pamiętników z czasów młodości Oktawiana. Wyłania się z niego fascynujący obraz epoki i intrygujący portret przyszłego cesarza. Polecam wszystkim tym, którzy lubią prozę psychologiczną i powieści historyczne.

John Williams, August, tłumaczyła Ewa Czerwińska, PIW, Warszawa 2007

@panstwowy.instytut.wydawniczy

🇮🇹Agnieszka Kwiatek @north.meets.south pisze

🇮🇹Agnieszka Kwiatek @north.meets.south pisze na stronie Lente (link w bio) o Świętym Januarym, patronie Neapolu. Dziś rano, dokładnie o 10.01, jego krew, przechowywana w specjalnej ampułce w neapolitańskiej katedrze, zmieniła swój stan skupienia ze stałego na ciekły. Mieszkańcy miasta uważają to za dobry omen – San Gennaro będzie chronił ich od złego.
⚓️
Na zdjęciu widoczny jest barokowy obelisk Januarego przy placu Riario Sforza w Neapolu. Wzniesiony został w XVII wieku w podzięce za opiekę podczas erupcji Wezuwiusza (1631 r.). Autorem posągu na szczycie jest Tommaso Montani.

🇮🇹Niewiele jest na świecie miejsc, gdzie wi

🇮🇹Niewiele jest na świecie miejsc, gdzie wiarę i przesąd łączy się równie sprawnie, jak w Neapolu. 19 września widać to szczególnie, bo właśnie wtedy mieszkańcy świętują rocznicę śmierci swego patrona, św. Januarego. O tym niezwykłym dniu pisze na stronie Lente Agnieszka Kwiatek (@north.meets.south ), autorka świetnej książki „W labiryncie południowych Włoch”, widocznej na drugim zdjęciu. Link do artykułu znajdziecie w opisie.
⚓️
January jest ikoną neapolitańskiej popkultury, odtwarzającej jego wizerunek we wszelkiej możliwej formie: od ludzika Lego, przez dzieła sztuki, po gigantyczne murale pojawiające się co i rusz w przestrzeni miejskiej.
⚓️
Ja na zdjęciu trzymam czerwone papryczki z Neapolu (do kupienia w naszym sklepie). To jeden z symboli tamtejszej przesądności.

🇮🇱Poprosiłam męża, żeby napisał tekst o

🇮🇱Poprosiłam męża, żeby napisał tekst o izraelskim śniadaniu. To jedna z pierwszych rzeczy, w których zakochałam się, odwiedzając jego kraj.
⚓️
Izraelskie śniadanie, jak sam Izrael, jest obfite i barwne; łączy rozmaite tradycje i etniczne wpływy. Tamtejsze społeczeństwo stanowi barwną kulturową mozaikę, z której bogactwa, także przy stole, można czerpać pełnymi garściami.
⚓️
Dlaczego izraelskie śniadanie ma formę bufetu? Co powinno w nim zagościć? Czy bywalcy izraelskich hoteli nie woleliby czasem klasycznego „continental breakfast”? Odpowiedzi na wszystkie te pytania znajdziecie w artykule. Link w bio.
⚓️
Pyszne potrawy przedstawione na zdjęciu dostarczył @chikchakwarszawa

Zapytałam Was wczoraj w relacjach, czy jesteście

Zapytałam Was wczoraj w relacjach, czy jesteście w stanie rozpoznać miejsce, które odwiedziłam z dzieciakami. Choć znajduje się niedaleko Łodzi, a nie nad Mare Nostrum, to jednak jest dość mocno Śródziemnomorzem inspirowanane.
⚓️
Mowa o największym w Europie krytym parku rozrywki Mandoria. To wesołe miasteczko zostało ciekawie zaprojektowane i zbudowane z wielką dbałością o szczegóły, a południowych smaczków jest w nim sporo. Ja zwróciłam uwagę chociażby na doryckie, jońskie i korynckie kolumny, marokański bar, hiszpańską knajpkę z kolorowymi kafelkami, kamieniczki jak w Weronie, włoską lodziarnię, weneckie palazzi, piękną toskańską panoramę przy rodzinnej zjeżdżalni czy karuzelę zwaną Lampą Leonarda. Cały park zbudowany jest na kształt renesansowego miasteczka, więc szczególnie skojarzenia z Italią zdają się w nim nieuniknione. Moje pół-śródziemnomorskie córki były zachwycone, a i ja bawiłam się wyśmienicie, czując całkiem jak na Południu, choć byliśmy niespełna 2 godziny drogi od domu.
⚓️
Byliście już w Mandorii? Wybieracie się?
@mandoriapl

🇮🇹W naszych Instastories zapytałyśmy wczor

🇮🇹W naszych Instastories zapytałyśmy wczoraj, czy lubicie reportaże poświęcone tematyce mafijnej. Zainteresowanie nimi zadeklarowało około 80% z Was. I to właśnie Wy koniecznie zajrzeć musicie na stronę Lente, by przeczytać naszą nową recenzję (link w bio)!
⚓️
Renia Respondek, która kilka lat temu obroniła pracę magisterską na temat sycylijskiej mafii, pisze dla Was o książce Antonia Talii „Droga krajowa numer 106”. Ten niezwykły reportaż opowiada o mafii kalabryjskiej, która, jak się okazuje, także działa z wielkim rozmachem. Onorata società uwikłana była m.in. w obalenie rządu na Słowacji, sprzeniewierzenie unijnych miliardów euro, konflikt kanadyjsko-amerykański czy wojnę gangów w Australii. Udowodniono jej też powiązania ze środowiskami narkotykowymi z Meksyku czy Kolumbii.
⚓️
Antonio Talia, Droga krajowa numer 106. Na tajnych szlakach kalabryjskiej mafii, tłumaczył Mateusz Salwa, Czarne, Wołowiec 2021

🇬🇷Warto pamiętać przed napadem na bank. 😉

🇮🇱W Izraelu nastał właśnie najważniejszy

🇮🇱W Izraelu nastał właśnie najważniejszy moment w roku: Jom Kipur czyli Dzień Pojednania. W to najbardziej, z punktu widzenia tradycji judaistycznej, uroczyste święto w kalendarzu uwaga wiernych skupia się na duchowym oczyszczeniu. Osiąga się je poprzez praktykę wybaczania oraz szczerą pokutę za własne grzechy, w tym także krzywdy wyrządzone innym nieświadomie. O tym ostatnim elemencie wspominałam już wielokrotnie w moich postach w latach poprzednich.
⚓️
W Izraelu wielu ludzi, nawet tych nieuczestniczących regularnie w nabożeństwach, decyduje się w Jom Kipur na ścisły post. Ulice pustoszeją, transport publiczny zostaje wstrzymany, a stacje telewizyjne i radiowe zawieszają transmisje. Jako gojka patrzę na to z mieszanką fascynacji i podziwu; jako osoba zajmująca się, poza opisywaniem kultury śródziemnomorskiej, tematem zdrowia psychicznego, obserwuję tę nagłą ciszę ze sporą dozą zazdrości. Kiedy, w naszej zachodniej kulturze, zatrzymujemy się choć na chwilę? Kiedy, wszyscy, choć przez jeden dzień, oddajemy się duchowemu oczyszczeniu? Czy istnieje czas, który poświęcamy w całości na przepraszanie i wybaczanie? Odpowiedzi nie potrafię niestety jednoznacznie wskazać.
⚓️
Na zdjęciu widać plażę w Tel Awiwie; dzieciaki korzystają z prysznica po zabawie w piasku. Ja, warszawska chrześcijanka, jutro choć chwilę chciałabym poświęcić na spłukanie z siebie tego, co złe. Już dziś przepraszam wszystkich tych, których ostatnio jakkolwiek skrzywdziłam; przytulam czule tych, którzy skrzywdzili mnie. Rozpocznijmy nowy rozdział, czystą kartę. Jako wielka miłośniczka wszelkich początków serdecznie Wam za nią dziękuję.❤️

🇪🇸Czasem człowiek wstanie i od razu zalewa

🇪🇸Czasem człowiek wstanie i od razu zalewa go potok kiepskich wiadomości. Nic bardzo poważnego, ale jednak psującego plany i humor. Tak właśnie stało się dziś w moim przypadku, ale, zachwycona słońcem za oknem, postanowiłam: nie dam się! To będzie piękny i kolorowy dzień, mimo wszystko. Zostawiam Wam trochę tych kolorów, sfotografowanych na wiosnę w Andaluzji. 🇪🇸Dobrej środy! 😘

🇬🇷Wczoraj, 12 września, obchodziliśmy rocz

🇬🇷Wczoraj, 12 września, obchodziliśmy rocznicę bitwy pod Maratonem (490 r.p.n.e.). To właśnie tej miejscowości, związanej na wieki z historią walki między Grekami a Persami, zawdzięczamy nazwę współczesnego biegu na dystansie 42 195 metrów. Według legendy, po wygranej Greków, posłaniec Filippides pobiegł do Aten, by poinformować mieszkańców miasta o klęsce Persów, ale także o tym, że perska flota zmierza w ich kierunku. Po przekazaniu tej wiadomości zmarł. Według niektórych przekazów stało się tak dlatego, że dzień wcześniej odbył wyczerpujący bieg ze Sparty.
⚓️
Bieg maratoński, zgodnie z pomysłem francuskiego filologa Michela Bréala, został włączony do programu pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich w Atenach. Jego dystans mierzył 40 kilometrów, choć rzeczywista odległość między Maratonem a Atenami wynosi 37 km. Liczbę tę postanowiono jednak zaokrąglić. Później, podczas igrzysk w Londynie, dystans został przedłużony o kolejne 2195 metrów, aby meta mogła znajdować się przy trybunie oglądającego wyścig króla.
⚓️
W krajach śródziemnomorskich organizowanych jest wiele maratonów. Do najciekawszych należy ten ateński, barceloński, sewilski oraz słynny turecki Istambul Euro-Asia Marathon, rozgrywany jednocześnie na dwóch kontynentach (trasa prowadzi przez most nad cieśniną Bosfor łączący Europę i Azję).
⚓️
Fascynującą ciekawostką jest fakt, że toponim Maraton pochodzi od greckiej nazwy... fenkułu, czyli kopru włoskiego, który wyjątkowo obficie rósł – i ponoć rośnie nadal – w okolicy miejsca bitwy Greków z Persami.
⚓️
Z okazji wspomnianej rocznicy, w naszym sklepie znajdziecie teraz promocję – greckie skarpetki zaprojektowane przeze mnie i mojego męża dostępne są z 15% rabatem (22 zamiast 26 PLN). Korzystajcie, przywdziewajcie i biegajcie na zdrowie!
⚓️
Ja też pędzę na dzisiejszą przebieżkę. 🏃‍♀️Wy dajcie w międzyczasie znać, gdzie, nad Morzem Śródziemnym, najlepiej Wam się biega. Ja głosuję za promenadą w Tel Awiwie! :)

🇮🇹Skoro mowa o Wenecji, to wybaczycie małe

🇮🇹Skoro mowa o Wenecji, to wybaczycie małe wspominki! Znalazłam zdjęcie z początku lat ‘90 – mam tu chyba 12 lat – na którym ganiam za gołębiami na #piazzasanmarco 😍🕊
⚓️
Mam wiele pięknych wspomnień z tego miasta, w którym później, jako doktorantka, prowadziłam też przez kilka tygodni biblioteczną kwerendę. Zawsze powtarzam przy tym, że Wenecja najpiękniejsza jest zimą. ❄️
A Wy? Lubicie Wenecję?

🇮🇹Wczoraj zakończył się 78. Festiwal Film

🇮🇹Wczoraj zakończył się 78. Festiwal Filmowy w Wenecji. Złotego Lwa zgarnęli twórcy filmu „L’Evenement”. Ta francuska produkcja to adaptacja powieści Annie Ernaux. Porusza trudny temat niechcianej ciąży nastoletniej studentki, żyjącej w latach 60. w Paryżu, która, niezależnie od konsekwencji, jakie będzie musiała ponieść, decyduje się na aborcję.
⚓️
Wielka Nagroda Jury powędrowała zaś w tym roku do Paola Sorrentina za „The hand of God”. Film wzbudził sporo kontrowersji ze względu na swój tytuł, dość jednoznacznie kojarzący się z postacią zmarłego Diego Armando Maradony. Nie ma jednak z piłkarzem nic wspólnego, gdyż jest opowieścią o latach młodości Sorrentina.
⚓️
Warto jeszcze wspomnieć, że nagroda dla najlepszej aktorki trafiła w ręce Penelope Cruz. Na jury wielkie wrażenie zrobiła gra Hiszpanki w filmie Pedro Almodovara „Matki równoległe”.
⚓️
Śledziliście festiwal? Czy któreś z nominowanych propozycji trafiły na Waszą listę „zobaczyć koniecznie”?