Koldo Chamorro (Vitoria-Gasteiz, 1949 – Pampeluna-Iruña, 2009) to postać nieodzowna, aby zrozumieć historię hiszpańskiej fotografii ostatniego ćwierćwiecza XX wieku. Jego domeną był reportaż fotograficzny rozumiany jako najpełniejsza forma opowiadania o życiu ludzi. W swoich niezliczonych pracach Chamorro poruszał  kwestie związane z  religią, świętami, obrzędowością, korridą, ciałem, seksem. W 1974 r. rozpoczął cykl “Jezus Chrystus Iberyjski” – wielki projekt monograficzny, w którym snuje wizualną refleksję na temat różnych aspektów liturgii i przejawów kultu religijnego na Półwyspie Iberyjskim oraz obecności chrześcijańskiego krzyża w społecznym krajobrazie Hiszpanii. Punktem wyjścia dla projektu było przekonanie, że spora część praktyk religijnych, ludowych świąt i obrzędów jest skazana na wymarcie. Chamorro był świadomy faktu, że agonia dyktatury Franco, rozwój nowych technologii i sekularyzacja społeczeństwa pociągnie wiele z nich w niepamięć.
Nie starał się jednak po prostu ocalić od zapomnienia dogorywającego dziedzictwa – jego zamiarem było przeprowadzenie dogłębnej analizy społecznej, ukazującej sprzeczności Hiszpanii. Balast zacofania i obskurantyzmu sąsiaduje więc na jego fotografiach z dążeniem do nowoczesności. Całość została przefiltrowana przez na wskroś osobiste spojrzenie i niepodrabialny styl.

Tekst: materiał prasowy