Mediolan to miasto na wodzie. Nie posiada dostępu do morza i nawet jednej rzeki liczącej się na mapie Europy, ale przez wieki doskonale radził sobie z nawigacją dzięki rozległej sieci kanałów zwanych navigli. Z czasem większość z nich została przykryta, przetrwały jedynie niektóre odcinki. Od kilku lat ich nabrzeża stanowią kolorową scenerię mediolańskiej movidy, a także ulubione miejsce spotkań ludzi blogosfery – świetnie prosperujących trzydziestolatków, którzy są na fali, płyną z nurtem czasu, a nierzadko i… pod prąd. Ciekawe, co powiedziałby na to Leonardo da Vinci?
Księżyc przyciągał uwagę człowieka już u zarania dziejów, kiedy pierwsze plemiona naszego gatunku wędrowały przez nieskończone stepy Eurazji. W rytmie jego wzrostu, pełni i umierania upatrywano odzwierciedlenia faz życia człowieka. Magia księżycowa i związany z nim kult uchodzi za najstarszy na ziemi, dużo starszy niż kult słoneczny czy telluryczny. Ukształtował się on w okresie matriarchatu, czyli na długo przed tym, jak do Europy wkroczyły plemiona indoeuropejskie.
