Zapiski Gravesa juniora obejmują okres blisko pół wieku, jednak ich większa część działa jak powiększające szkło skupione na Hiszpanii tuż po zakończeniu II wojny światowej. Pokazują świat, który przeminął; świat, w którym plaże Majorki były puste i dzikie, rytm dnia wyznaczały posiłki spożywane z całą rodziną, a do szkoły dzieci chodziły na piechotę przez malownicze majorkańskie wzgórza.
Z tą w przeważającej mierze idylliczną rzeczywistością kontrastuje drugi fundament życia Williama – ekscentryczny ojciec, słynny poeta i pisarz, autor głośnej powieści Ja, Klaudiusz i ponad 120 innych książek. Niewierny żonie (matce narratora), wiecznie skupiony na poszukiwaniu inspirującej go kobiety, którą uważa za wcielenie Muzy, w dojrzałym wieku zmagający się z postępującą demencją – w niczym nie przypomina innych ojców w małej hiszpańskiej wiosce. I choć jest on w Dzikich oliwkach postacią drugoplanową, to przecież właśnie dzięki niemu i obok niego William buduje swoją własną tożsamość, odnajduje swą drogę. Warto, by jego hiszpańskie wspomnienia znalazły tłumacza na język polski.
