10 rzeczy, których nie wiedzieliście o śródziemnomorskim praniu

Trudno wyobrazić sobie włoskie czy greckie miasta bez rozciągniętych między budynkami sznurów, na których suszy się bielizna. Prześcieradła i obrusy w centrum Neapolu albo równe rzędy kalesonów w kreteńskiej Chani jednych zachwycają, innych denerwują; z całą pewnością jednak kojarzą się z pewną prostotą śródziemnomorskiego stylu życia. Mało kto podejrzewa więc, jak wiele ciekawostek może się ich tyczyć!

1. Zapach świeżego prania kojarzy nam się dzisiaj z czystością, beztroską i poczuciem bezpieczeństwa. Śródziemnomorska starożytność znała jednak inne, mniej przyjemne aromaty związane z praniem. Do najważniejszych należał zapach moczu, powszechnie stosowanego w zakładach foluszniczych do wybielania tkanin. Dostarczano go za opłatą z publicznych szaletów i traktowano jak każdy inny towar – cesarz Wespazjan wprowadził od niego nawet podatek. Krytykowany przez swego syna Tytusa, bronił pomysłu słynnymi słowami Pecunia non olet – pieniądze nie śmierdzą. Za to dziś pranie inspiruje twórców perfum. Słynna marka Bottega Veneta nie kryła na przykład, że zapach świeżego bucato powiewającego na wietrze włoskiej riwiery starała się odwzorować w eleganckiej wodzie Knot.

2. W Polsce wieszanie prania na balkonie uważane jest zwykle za nieeleganckie. W tradycji Południa kojarzone jest natomiast z zaradnością pani domu: często zmieniające się części garderoby rozwieszane na sznurach oznaczają, że gospodyni doskonale panuje nad higieną. Może być też oznaką sprytnego podejścia do własnej garderoby. Jak tłumaczył mi kiedyś znajomy florentyńczyk, rozwieszanie mokrych koszul w pozycji pionowej sprawia, że “same się prasują”.

3. 3. Pranie suszące się na zewnątrz zauważyć można w większości, ale nie we wszystkich krajach śródziemnomorskich. Stosunkowo rzadko spotkamy je na przykład w Andaluzji oraz w Izraelu. W gorącym hiszpańskim regionie bardzo często mają miejsce burze piaskowe, a unoszący się w powietrzu pył osiada szczególnie chętnie na wilgotnych tkaninach. Izraelczycy natomiast, jako nacja bardzo zaawansowana technologicznie, w większości gospodarstw domowych posiadają nowoczesne pralko-suszarki. Wodę zebraną podczas suszenia w maszynie wykorzystać można później do napełnienia zbiorniczka w żelazku.

Warto też wiedzieć, że w niektórych miastach Południa wprowadzono zakaz wieszania prania w ścisłym centrum. Dotyczy on jednak tylko fasad budynków – jeśli skierujemy się na wewnętrzne dziedzińce, znajdziemy sznury pełne ociekających ubrań.

4. Suszenie prania na zewnątrz doskonale sprawdza się nie tylko latem, w wysokich temperaturach, ale także w chłodniejszych porach roku, szczególnie, że śródziemnomorskie mieszkania rzadko mogą pochwalić się centralnym ogrzewaniem. Co ciekawe, przeciwwskazaniem do rozwieszenia mokrych ubrań nie jest wcale mróz: w temperaturze poniżej zera woda w tkaninach zamarza, a następnie paruje. Dodatkową korzyścią z suszenia prania na mrozie jest jego antybakteryjne działanie.

   

    

5. Podobnie wpływa na pranie ostre słońce – nie od dzisiaj wiadomo, że regularne wystawianie pościeli na światło słoneczne sprawia, że giną żyjące w niej mikroorganizmy. Co więcej, tkaniny naturalne, jak bawełna, od słońca znacząco jaśnieją – nie trzeba więc stosować chemicznych wybielaczy, aby prześcieradła czy obrusy pozostały śnieżnobiałe. Warto jednak pamiętać, że odzież w intensywnych kolorach nie powinna być suszona na słońcu, które spowoduje, że barwy po prostu zblakną. Zasada ta nie dotyczy materiałów syntetycznych.

   

    

6. Mówi się, że koszule powiewające na wietrze to najlepsza wakacyjna prognoza pogody. Podczas pobytu w ciepłych krajach nie trzeba wcale zerkać do meteorologicznej aplikacji w telefonie ani w skupieniu analizować obcojęzycznych przepowiedni w radiu: jeśli miejscowe gospodynie domowe wywiesiły pranie, można z prawie 100% pewnością stwierdzić, że spodziewana jest słoneczna aura.

   

    

7. Mieszkańcy południa chętnie stosują do prania tradycyjne, naturalne środki – zamiast proszku o długiej i skomplikowanej liście składników nierzadko będzie to mydło marsylskie lub kastylijskie albo płynne mydło z Aleppo. To ostatnie powstaje w Syrii od ponad 2 000 lat; produkuje się je na bazie oliwy z oliwek oraz oleju laurowego. Specjalne kostki skoncentrowanego mydła z Aleppo doskonale sprawdzają się natomiast w wypadku uporczywych plam. Nie powodują alergii i mogą być używane do ubranek niemowlęcych. Tradycyjne śródziemnomorskie mydła są też przyjazne dla środowiska – np. mydło marsylskie według prawa ulega biodegradacji po 28 dniach.

   

8. Jeśli wzorem śródziemnomorskich gospodyń zastosujemy do prania środki pozbawione mocnych aromatów (jak np. wyżej wymienione mydła), sami możemy wybrać zapach, który dodamy do płukania w postaci naturalnego olejku eterycznego. Dlaczego nie uprzyjemnić sobie poranka zapachem mandarynki, kwiatu pomarańczy czy jaśminu, który poczujemy podczas zakładania czystej koszuli? Popularnym śródziemnomorskim zabiegiem jest także przechowywanie ubrań w szafie wypełnionej pachnącymi kostkami mydła albo woreczkami z lawendą. Ten ostatni sposób sprawdza się także wówczas, gdy zależy nam na ochronie garderoby przed molami.

9. 9. W gorących krajach suszenie prania w domu wydaje się niedobrym pomysłem – wilgoć wnika w mury, a w połączeniu z wysoką temperaturą powoduje namnażanie się pleśni i roztoczy. Rozwieszenie mokrej bielizny na zewnątrz stanowi rozwiązanie znacznie zdrowsze dla organizmu każdego domownika, szczególnie dla alergików czy astmatyków.

9. 10. Suszenie prania na zewnątrz może być oznaką dbania nie tylko o zdrowie fizyczne, ale także dobrostan psychiczny. Odrobina ruchu przy otwartym oknie, rozmowa z sąsiadem, z którym dzielimy specjalny kołowrotek przydatny do zawieszenia sznura, kontakt z pełną życia ulicą – to wszystko przekłada się na poprawę samopoczucia. Pranie, w dużym skrócie i uproszczeniu, może prowadzić do szczęścia! I to nie tylko dlatego, że, jak mówią internetowe memy, góra prania, w odróżnieniu od ukochanego, przyjaciółki czy innej ważnej osoby, czeka na nas absolutnie zawsze, wiernie i bezwarunkowo.